Een Belgische navigatie-webapp doet stof opwaaien: TrapSpotter deelt locaties van politiecontroles, inclusief alcoholfuiken. Dat levert discussie op tussen voor- en tegenstanders over privacy, veiligheid en wetgeving.
Hoe TrapSpotter werkt en wat het aanbiedt
De opzet is simpel en strak: gebruikers sturen hun positie of geplande route naar een AI-bot binnen WhatsApp. De bot analyseert die input en suggereert welke delen van de route mogelijk politieacties of snelheid controles bevatten.
Naast het gemak van messaging biedt deze aanpak een drempelarme toegang; geen installatie van een losse app betekent minder rompslomp voor wie snel wil checken voordat hij vertrekt. Dat gebruiksgemak draagt bij aan de aantrekkingskracht van de dienst, maar het verklaart ook waarom de discussie zo snel oplaait.
Volgens de initiatiefnemers is het doel gebruikers te informeren en tijd te besparen. De service meldt niet alleen vaste flitspalen, maar ook mobiele controles, zogenaamde alcoholfuiken en tijdelijke trajectcontroles. Daardoor lijkt TrapSpotter op bekende flitsapps, maar met een extra focus op alcoholcontroles.
De betaalmuur volgt na een korte gratis proefperiode, waarmee de makers inkomsten willen genereren voor onderhoud en verdere ontwikkeling van de dienst.
Kritiek van VIAS: ondermijning van verkeersveiligheid
Het Belgische verkeersinstituut VIAS reageert fel: volgens woordvoerder Stef Willems draagt een app als TrapSpotter niet bij aan meer verkeersveiligheid. De stelling is dat dergelijke diensten vooral gebruikers in staat stellen bewuste overtredingen te plannen, inclusief het vermijden van alcoholcontroles.
VIAS wijst erop dat alcoholcontroles niet alleen bedoeld zijn om kleine overtreders te betrappen, maar ook om grotere misdrijven en criminelen op te sporen. Door die controles te verklappen, zouden die doelen ondergraven worden. Daarnaast noemen ze het respectloos tegenover organisaties die inzetten op preventie en bewustwording rond alcohol en rijden.
De kritische toon van VIAS is ook een oproep tot brede verantwoordelijkheid: controles zijn onderdeel van een veiligheidsketen waarin preventie, handhaving en nazorg samenkomen. Als één schakel verzwakt raakt, kan dat effect hebben op het geheel, en dat is precies wat VIAS bezorgd maakt.
Willems benadrukt dat niemand een betaald abonnement nodig zou moeten hebben om te beslissen niet te drinken en te rijden — die keuze hoort vóór vertrek gemaakt te worden, niet op het moment dat iemand al te veel heeft gedronken.
Repliek van de maker: geen oneindige zucht naar winst
Achter TrapSpotter staat ondernemer Vincent Parisis, die eerder met politiecontrole.be soortgelijke informatie deelde totdat die site offline ging. Parisis reageert op de kritiek en noemt de beschuldiging dat zijn project alleen om geld draait te zwart-wit.
Hij wijst erop dat ook boetes en trajectcontroles inkomsten voor de staat opleveren, en stelt voor in dialoog te gaan met VIAS en andere betrokken partijen. Parisis ziet TrapSpotter als een communicatiemiddel om verkeersgedrag te beïnvloeden en zegt open te staan voor overleg om problematische problemen aan te pakken.
Parisis probeert daarmee de discussie te verschuiven van principiële veroordeling naar praktische oplossingen en samenwerking. Dat benadrukt dat technologie soms eerst vragen oproept voordat er consensus is over veilige en verantwoorde toepassing.
De kern van zijn verdediging is dat technologie en informatie ook ingezet kunnen worden om bestuurders bewust te maken van risico’s en hen te helpen veiliger te rijden — al blijft de scheidslijn tussen informeren en faciliteren van illegaal gedrag gevoelig.
Mogelijke compromissen en juridische toetsing
VIAS heeft een concreet alternatief voorgesteld: TrapSpotter mag voortbestaan, maar zou geen exacte locaties mogen delen. In plaats daarvan zou de app enkel een bredere zone moeten aangeven waar een controle plaatsvindt, zonder precieze coördinaten. Dat zou de effectiviteit van controles minder snel ondermijnen en toch bestuurders waarschuwen voor risicogebieden.
Zo’n compromis is technisch haalbaar zonder de kernfunctie van waarschuwen weg te halen: het verandert de granulariteit van de informatie. Voor gebruikers betekent dat wel minder concrete aanwijzingen, wat de gebruikservaring kan beïnvloeden maar tegelijkertijd tegemoetkomt aan handhavingsbelangen.
In België wordt momenteel bekeken of de dienst binnen de wettelijke kaders past. Als uit dat onderzoek blijkt dat TrapSpotter niet tegen de wet indruist, liggen gesprekken voor een middenweg voor de hand. Dan kunnen technische aanpassingen worden doorgevoerd zodat de app meer balans biedt tussen informatievrijheid en handhaving.
Voor Nederlandse weggebruikers is er voorlopig weinig om te vrezen: uitbreidingsplannen naar Nederland zijn nog niet bekend, en ook daar zouden juridische en handhavingskwesties aan de orde komen.
Wat betekent dit voor bestuurders en verkeersveiligheid?
Voor wie nooit drinkt voordat hij of zij gaat rijden, lijkt de aantrekkingskracht van een app die alcoholcontroles onthult misschien beperkt. Toch is het begrijpelijk dat veel bestuurders de voorkeur geven aan routes zonder politie-inmenging om tijd te besparen of onaangename oponthoud te vermijden.
Dat pragmatische motief staat tegenover bredere veiligheidsdoelen, en die spanning is precies waar het debat over TrapSpotter over gaat. Bestuurders moeten zich bewust zijn dat individuele keuzes een collectief effect hebben: wanneer waarschuwingen normaal worden om bekeuringen te vermijden, verandert dat het speelveld voor iedereen.
Aan de andere kant is er een groter maatschappelijk belang: controles remmen gevaarlijk gedrag, voorkomen ernstige ongevallen en vangen criminele activiteiten op. Door die netten te laten lekken, wordt mogelijk een preventieve laag weggehaald die wél levens redt.
De discussie raakt een bredere vraag over de rol van technologie in het verkeer: wanneer is waarschuwen nuttig en wanneer faciliteert het juist risicovol gedrag? Die nuance is essentieel bij de beoordeling van apps zoals TrapSpotter.
Conclusie en vooruitblik
TrapSpotter zet een interessante, maar controversiële stap in het verbinden van navigatie, AI en sociale feedback via messaging. De app belooft gemak en overzicht, maar botst op fundamentele vragen over verkeersveiligheid en publieke belangen.
Het lopende juridische onderzoek en de voorgestelde compromissen zullen bepalen of TrapSpotter moet aanpassen of verdwijnen. Voor autoliefhebbers en weggebruikers is één les helder: informatie is krachtig, maar met die macht komt ook verantwoordelijkheid — zowel voor ontwikkelaars als voor bestuurders die besluiten te luisteren.
Wie het gesprek wil volgen, houdt best het nieuws uit België in de gaten; de uitkomst kan richtinggevend zijn voor vergelijkbare diensten elders.
FAQ
Is TrapSpotter in Nederland al actief of te verwachten?
Vooralsnog zijn er geen concrete uitbreidingsplannen naar Nederland bekend. Als een dienst als deze hierheen komt, speelt juridische toetsing en handhaving een belangrijke rol voordat lancering mogelijk is.
Maakt zo’n app het makkelijker om alcoholcontroles te ontlopen?
De app kan waarschuwingen geven die gebruikers in staat stellen controles te vermijden, wat precies de zorg is van handhavers. Dat ondermijnt volgens critici het preventieve en opsporende doel van controles.
Welke technische compromis bestaan er om veiligheid te bewaren?
Een veelgenoemd compromis is om geen exacte coördinaten te delen maar brede zones aan te geven. Daardoor blijft waarschuwing mogelijk zonder de precisie die controleren effectief kan laten mislukken.
