In de autowereld verschuiven stoelen vaker dan in de kantine op vrijdagmiddag, maar een nieuwe Stellantis-CEO die de merkenportefeuille opnieuw tegen het licht houdt, raakt direct aan wat jij straks in de showroom ziet. De vraag die boven de markt hangt: hoeveel merken zijn er eigenlijk nodig om vooruit te komen, zeker in Europa waar het rijtje extra lang is?
Deze discussie is belangrijk omdat verkoopcijfers, winst en kwaliteit niet altijd in hetzelfde vakje passen. Het draait nu om keuzes die fabrieken aan het werk houden en tegelijk de lange adem van het concern bewaken.
In deze blog neem ik je mee door de plannen, de spanningen tussen regio’s en de gevolgen voor de merken die jij kent.
Koers van de nieuwe stellantis-ceo
De nieuwe CEO, Antonio Filosa, is nog niet lang in functie, maar volgens geruchten is hij al volop bezig om de boel vlot te trekken. Hij nam in mei het stokje over van Carlos Tavares bij een van de grootste autobouwers ter wereld. Dat klinkt prestigieus, al is de realiteit dat het concern al een tijd worstelt met tegenvallende verkoop- en winstcijfers wereldwijd. Met andere woorden: de klus is groot en de verwachtingen zijn hoog.
Waar de vorige topman bekendstond om het hard sturen op winst, zou Filosa een andere volgorde hanteren. Eerst de verkoop op gang brengen en de fabrieken aan het werk krijgen, daarna de winstgevendheid laten volgen. Intussen wordt er gekeken wat wel werkt en wat niet, met als doel een gezonder bedrijf. Het is alsof je eerst de motor warm rijdt voordat je hem vol belast – logisch, zolang je weet waar je heen wilt.
Begrip bij investeerders lijkt er te zijn voor die verschuiving. Zij zouden accepteren dat de winst op korte termijn kan dalen als het langetermijnperspectief verbetert. Dat geeft speelruimte om scherpe beslissingen te nemen die niet onmiddellijk renderen, maar later wel het verschil maken.
Winst of volume: de nieuwe focus
Onder het vorige beleid konden succesvolle modellen volgens ingewijden alsnog sneuvelen als ze de strakke winstmarges niet haalden. Dat zorgde voor een eenzijdige focus waarbij kwaliteit volgens dezelfde bronnen concessies te verduren kreeg. Filosa wil het roer omgooien door de verkoopcijfers zwaarder te laten wegen. Daarmee komt de nadruk te liggen op productie draaien in plaats van alleen marge per auto.
Die prioriteitenshift is meer dan semantiek. In de praktijk betekent dit dat je de productiecapaciteit benut en je klantenbasis actief onderhoudt. Minder stilstand, meer modellen die hun plek behouden als ze de band draaiende houden. Het is een andere rekenmachine, eentje die draait op aantallen en marktaanwezigheid.
Natuurlijk gaat dat niet zonder scherpe randjes. Als je meer inzet op volume, moet je tegelijk snijden in wat niet presteert. Juist daar begint het lastige deel: bepalen wat mag blijven en wat niet. Een puzzel met veel stukjes, zeker in Europa.
Europa versus Noord-Amerika
Binnen het concern bestaan twee werelden die dezelfde achternaam dragen maar niet dezelfde taal lijken te spreken. Stellantis Europa en Stellantis Noord-Amerika functioneren in de praktijk als aparte autobouwers onder één dak. Er wordt wel gezocht naar manieren om wereldwijd meer samenhang te creëren, maar die integratie is geen simpele druk op de knop.
In de Verenigde Staten is het merkenlandschap overzichtelijker, terwijl Europa een volle showroom kent met veel labels naast elkaar. Dat verschil zorgt voor spanning in strategie en timing. Wat in de ene regio logisch is, werkt in de andere soms als een paraplu in de zon: overbodig of zelfs onhandig.
De internationale aanpak vraagt dus om nuance. Er is druk om processen te stroomlijnen, maar regionale realiteit dwingt tot maatwerk. Juist daarom komt de beoordeling van de Europese merken nu extra scherp in beeld.
Te veel merken in Europa?
In Europa barst de stal van het concern van de namen, en niet elke badge vult de ander logisch aan. Dat was al langer duidelijk en leidde eerder tot gefluister dat er keuzes aankomen. Vooral aan de bovenkant van de markt is het dringen, met merken die vissen in vergelijkbare vijvers.
Daar komt bij dat sommige labels in de premiumhoek amper gewicht in de schaal leggen qua aantallen. Lancia en DS richten zich op min of meer dezelfde doelgroep, wat dubbel werk kan opleveren. En dan zijn er nog Opel en Peugeot, die wel volume weten te draaien, maar niet altijd naadloos in elkaar grijpen.
Het gevolg is dat de vraag naar levensvatbaarheid luider klinkt. Een langetermijnvisie per merk is niet langer nice-to-have, maar een voorwaarde om mee te mogen blijven rijden. Zoals iemand die aan de startstreep staat: je mag beginnen, maar wel met een overtuigend plan.
Wat betekent ‘levensvatbaar’ nu echt?
Levensvatbaarheid is geen romantische term, maar een strakke checklist. Het gaat erom of een merk bijdraagt aan de gezondheid van het geheel, vandaag en morgen. Presteren modellen, sluiten doelgroepen op elkaar aan en past het verhaal bij de markt – dat zijn de vragen die tellen.
Dat een groot merk niet meteen verdwijnt, ligt voor de hand. Toch moet elk label aantonen waarom het een plek verdient op de lange routekaart. Het doel is helder: schrappen wat niet werkt en versterken wat wel rendeert. Pijnlijk? Soms. Nodig? Dat lijkt onvermijdelijk.
Investeerders en andere betrokkenen zouden al rekening houden met schommelingen in de winst door dit soort herzieningen. Zolang er maar uitzicht is op een sterker concern op de langere termijn, blijft het draagvlak overeind.
Wat je als autoliefhebber merkt
Vraag jij je af wat dit betekent voor je volgende auto? Reken op meer focus per merk in plaats van een warboel aan overlappende modellen. Minder doublures, meer duidelijkheid in positionering. Voor jou als koper is dat gewoon prettig winkelen.
Ook kan de nadruk op verkoop aantallen betekenen dat populaire modellen langer beschikbaar blijven of sneller doorontwikkeld worden. Fabrieken draaiend houden is tenslotte het nieuwe adagium. Dat kan de levertijden en keuzevrijheid positief beïnvloeden.
De keerzijde is dat nichemodellen of zwakke schakels kunnen afvallen. Dat voelt misschien als verlies, maar het voorkomt dat middelen versnipperen. Liever een strak modelaanbod dan een volle folder waar je door de bomen het bos niet meer ziet.
De lange adem van Stellantis
Het concern is groot, met een bonte mix aan merken die niet per se soepel op elkaar aansluiten. Zeker tussen de Europese labels en de drie Amerikaanse merken gaapt een kloof. Dat maakt het samenvoegen en stroomlijnen complex, maar niet onmogelijk.
Filosa lijkt te kiezen voor geduld gecombineerd met precisie. Eerst zorgen dat de band rolt, daarna de marges optrekken. Klinkt eenvoudig, maar achter de schermen vraagt het om moeilijke keuzes: wat snijdt, wat blijft en wat krijgt meer brandstof.
De komende tijd draait om het bouwen aan een stevig fundament. Niet elke stap zal op korte termijn applaus krijgen, wel is de richting duidelijk: minder verspilling en meer samenhang. En ja, dat kan betekenen dat het logoaanbod slanker wordt.
Risico’s en verwachtingen
Verschuiven van winst naar volume is geen tovertruc. Op papier stijgen de aantallen, maar ondertussen kan de marge onder druk staan. Dat heeft impact op de kwartaalcijfers en de stemming daaromheen. Toch is het soms nodig om eerst de motor op temperatuur te brengen.
Het grootste risico zit in te lang vasthouden aan merken die elkaar voor de voeten lopen. Dat blijft energie kosten en belemmert snelheid. Door nu scherp te kiezen, ontstaat ruimte om te investeren waar het telt.
Kortom: verwacht geen spektakel op weekbasis, maar wel een koers die stap voor stap richting orde en overzicht gaat. Wie van helderheid houdt, zal dit waarderen zodra de puzzelstukjes in elkaar vallen.
Wat er nu concreet speelt
Volgens signalen uit de wandelgangen is de operatie om het concern weer op de rails te zetten echt in gang gezet. Dat betekent evalueren, herprioriteren en durven snijden. Vooral in Europa, waar de merkenlijst het langst is, ligt het mes eerder klaar dan in Noord-Amerika.
Er wordt gewerkt aan het samenbrengen van activiteiten wereldwijd, al blijft de praktijk hardnekkig regionaal. Het verschil tussen de continenten doet ertoe, en dat kleurt elk besluit. Het doel blijft wel overal gelijk: een gezonder bedrijf met een logisch aanbod.
Voor alle merken geldt dezelfde opdracht: kom met een langetermijnvisie die hout snijdt en bewijs je toekomstwaarde. Wie dat overtuigend kan, staat sterker als de lijntjes straks opnieuw worden getrokken.
Wat kun jij nu doen?
Als koper of liefhebber is het slim om je favoriete merken te blijven volgen. Veranderingen in portfolio en positionering kunnen invloed hebben op prijzen, beschikbaarheid en modelkeuze. Jij wilt niet te laat in de gaten hebben dat een geliefd model op de schop gaat.
Let op signalen die bij deze koers passen: nadruk op verkoop, het stroomlijnen van overlappende modellen en duidelijke merkprofielen. Zie je die gebeuren, dan past dat in de aanpak die nu wordt uitgerold. Het helpt je verwachtingen bij te stellen.
En stel jezelf bij elke aankoop dezelfde vraag: past dit merk met zijn huidige richting bij wat jij zoekt? Een auto kiezen zonder dit mee te nemen, is een beetje als wegrijden zonder brandstofmeter. Het gaat goed, tot het ineens niet meer gaat.
FAQ
Wat betekent de nieuwe Stellantis-CEO voor de merken in Europa?
De nieuwe CEO laat alle merken opnieuw beoordelen op hun toekomstwaarde, met extra aandacht voor de Europese portefeuille waar veel overlap bestaat. Het doel is een gezonder aanbod met duidelijke profielen en minder doublures.
Waarom verschuift de focus van winst naar verkoop?
Volgens ingewijden wil het concern eerst de fabrieken laten draaien door meer op aantallen te sturen. De winst kan daardoor tijdelijk dalen, maar het moet de basis leggen voor verbetering op langere termijn.
Wat is het verschil tussen Stellantis in Europa en Noord-Amerika?
De Europese tak kent veel meer merken die elkaar niet altijd logisch aanvullen, terwijl Noord-Amerika compacter is qua portfolio. In de praktijk functioneren de regio’s als twee autobouwers onder één dak, ondanks pogingen om activiteiten te bundelen.
Welke merken lopen risico volgens de huidige koers?
Er worden geen specifieke namen bevestigd, maar vooral in het Europese premiumsegment en bij overlappende doelgroepen kan een herziening spelen. Elk merk moet met een overtuigende langetermijnvisie aantonen dat het levensvatbaar is.
Wat merk ik als koper van deze veranderingen?
Je kunt een strakker en duidelijker modelaanbod verwachten, met minder overlappende auto’s en meer focus per merk. Populaire modellen blijven waarschijnlijk langer in roulatie, terwijl zwakkere schakels kunnen verdwijnen.
Bron: Reuters
