In Europa gonst het al jaren: de EU-2035-grens moet de auto volledig elektrisch maken, punt uit. Toch is er een struikelblok waar velen over vallen: wat als die zwart-witregel meer schade aanricht dan verbetering?
De discussie draait niet om het “of”, maar om het “hoe” en “wanneer”, en daar wringt het. Het onderwerp raakt miljoenen banen, de innovatiekracht en de portemonnee van fabrikanten én bestuurders.
In deze blog krijg je duidelijkheid over wat er speelt, welke opties op tafel liggen en waar de keuzes straks op neerkomen.
Wat staat er op het spel
De EU wil na 2035 enkel volledig elektrische nieuwverkopen toestaan, een duidelijke streep in het zand. Volgens de bestuursvoorzitter van Stellantis is zo’n totaalslot geen slimme route, omdat het de Europese automarkt in een hoek drijft.
Hij schetst een kruispunt: of je kiest voor groei, of je jaagt de sector richting krimp. Daarbij legt hij de link met miljoenen banen binnen de Europese autoketen.
Het argument is niet alleen emotioneel of politiek, maar ook economisch. Te strikt beleid kan de concurrentiepositie ondermijnen. Als andere regio’s ruimer denken, loop je als Europese industrie achter de feiten aan. En dat prijs je niet zomaar bij, hoe efficiënt je fabrieken ook zijn.
Waarom 2030 en 2035 de hete ijzers zijn
Naast 2035 is 2030 een belangrijk tussendoel met stevige impact. Voor 2030 ligt er een verplichting tot forse CO2-reductie vergeleken met 1990. Dat geeft druk op planning, productielijnen en investeringen die nu al lopen. En wie weleens een modelcyclus van dichtbij heeft bekeken, weet: vijf jaar is morgen.
De kritiek richt zich niet op de ambitie zelf, maar op de manier waarop je de route ernaartoe vormgeeft. Als je fabrikanten iets meer ademruimte geeft, kunnen ze het tempo slimmer verdelen.
Dat kan het verschil maken tussen chaotische sprintjes en een stabiele marsrichting. Of, om het beeldend te maken: je hoeft de berg niet in één etappe te beklimmen als een tussenkamp het haalbaar maakt.
Technologische neutraliteit als sleutelwoord
De voorgestelde koerswijziging draait om technologische neutraliteit. Het idee: leg niet één aandrijflijn op, maar laat meerdere paden open die naar nuluitstoot leiden.
Dat omvat volledig elektrische auto’s, maar geeft ook ruimte aan plug-in hybrides, range-extender-oplossingen en alternatieve brandstoffen na 2035.
Die benadering moet innovatie niet beperken, maar juist verbreden. Merken kunnen dan schakelen per markt, behoefte en infrastructuur. Het einddoel blijft duidelijk, maar de weg ernaartoe krijgt meer varianten. Voor jou als automobilist betekent dat mogelijk meer keuze in de transitieperiode.
Versoepeling van het 2030-doel
Een ander voorstel betreft het tussendoel rond 2030. De gedachte: behoud het niveau van de reductie, maar reken met een gemiddelde over meerdere jaren. Concreet gaat het om een bandbreedte van 2028 tot en met 2032, zodat tegenvallers vroeg in die periode later kunnen worden rechtgetrokken.
Deze aanpak maakt planning beter voorspelbaar. Fabrikanten die een modelintroductie of batterijlijn net te laat gereed hebben, worden niet meteen afgestraft.
Door pieken en dalen te middelen, ontstaat er meer rust in de keten, zonder het streefniveau te verlagen. Eerder is een vergelijkbare methodiek al toegepast bij een tussentijds doel.
Politieke timing en druk op Brussel
De timing van de oproep is niet toevallig. Op 10 december presenteert de Europese Commissie nieuwe plannen voor de autosector. Juist dan wil de top van Stellantis invloed uitoefenen, zodat de spelregels realistisch en concurrerend blijven.
Dat is geen schreeuw in het luchtledige. Bij elk groot beleidsmoment draaien belangenorganisaties, fabrikanten en landen op volle toeren. Jij merkt dat later terug in de showroom, in de prijslijst en in de modellen die wel of niet op de markt komen. Beleidszinnen op papier veranderen uiteindelijk de auto op je oprit.
Wat betekent dit voor fabrikanten
Voor automerken zijn deadlines het kloppend hart van productplannen. Elke wijziging in regels raakt ontwikkeltrajecten, leveringsketens en investeringsbeslissingen. Een gemiddelde over meerdere jaren biedt ruimte om onvoorziene hobbels te dempen.
Technologische neutraliteit maakt portfolio’s flexibeler. Je kunt modellen in verschillende varianten aanbieden, passend bij de infrastructuur en de klantvraag per regio.
Dat voorkomt dat je alles op één kaart zet. En nee, dat is geen vrijbrief om stil te zitten: het dwingt juist tot keuzes die echt werken in de praktijk.
Banen en concurrentiepositie
De zorg over banen is concreet. Miljoenen Europeanen zijn verbonden aan ontwerp, productie, logistiek en service binnen de autowereld. Een te abrupte overgang kan die keten verstoren. De vraag is hoe je snelheid combineert met stabiliteit.
Daarnaast weegt de internationale strijd om marktaandeel zwaar. Als Europa strenger is dan andere regio’s, kan dat innovatie versnellen, maar ook risico’s vergroten. Het evenwicht zoeken is de kern van de discussie. Fabrikanten willen een pad dat ambitieus én haalbaar is.
Wat betekent dit voor jou
Voor de automobilist draait het om keuze en timing. Als meerdere aandrijflijnen naast elkaar mogen bestaan, kun je beter kiezen wat past bij jouw kilometers en laadmogelijkheden. Niet iedereen heeft vandaag al een laadpaal voor de deur of een rittenpatroon dat volledig elektrisch aantrekkelijk maakt.
Op de korte termijn kan een soepelere route de leverbaarheid en prijzen stabiliseren. Modellen hoeven niet halsoverkop aangepast te worden. Jij ziet dat terug in minder wachttijden en duidelijke productlijnen. Uiteindelijk blijft de richting naar lagere uitstoot leidend.
Reacties en debat in Europa
Deze oproep zet het debat op scherp. Voorstanders van harde deadlines vrezen uitstelgedrag en halfslachtige oplossingen. Tegenstanders van het strikte verbod waarschuwen juist voor economische schade en minder keuze. Tussen die polen zoekt Brussel naar een compromis.
Politieke realiteit is dat elk compromis meerdere doelen probeert te dienen. Klimaat, industrie, consumentenbelang: ze botsen en overlappen. De komende maanden is de vraag welke knoppen worden bijgesteld. De datum voor 2035 zelf staat centraal in het gesprek.
Strategie achter de schermen
Fabrikanten draaien intussen aan de lange hendels: platformen, batterijlijnen, software. Een jaar eerder of later kan honderden miljoenen schelen. Vandaar de nadruk op voorspelbaarheid en spreiding van doelen over meerdere jaren.
Het pleidooi is dus niet om terug te keren naar de oude wereld. Het gaat om de vorm waarin je versnelt, zonder te struikelen. Zie het als schakelen op het juiste moment in plaats van de motor op te jagen. Slim ritme wint lange races.
Wat er op korte termijn gebeurt
Alle ogen zijn gericht op het decemberpakket van de Europese Commissie. Daarin kan de toon voor de komende jaren worden gezet. Of het nu versoepeling, verfijning of bevestiging wordt, de impact is groot.
Intussen blijft de markt bewegen. Je ziet nieuwe elektrische modellen opduiken, terwijl hybride strategieën doorlopen. Die hybride realiteit is precies waarom technologische neutraliteit als concept tractie krijgt. Het biedt ruimte om door te bouwen zonder breuken.
Waar het standpunt op neerkomt
Samengevat vraagt de top van Stellantis om twee dingen: geen totaalverbod op niet-volledig elektrisch na 2035, en een flexibele berekening van het 2030-doel over meerdere jaren.
De inzet: groei behouden, banen beschermen en innovatie breed stimuleren. De eindbestemming van emissiereductie blijft, maar de route krijgt meer bochtenwerk.
Dat standpunt wordt neergezet met het oog op mondiale concurrentie. Europa moet volgens dit kamp wendbaar zijn, niet star. De boodschap richting Brussel is helder en tijdig. De komende besluiten laten zien of er geluisterd wordt.
Quote
“We staan op een moment waarop groei gekozen kan worden, of de neergang versnelt.” Die formulering vangt de kern van het betoog. Het is niet louter marketingtaal, maar een waarschuwing die industriële realiteit wil verbinden met klimaatambitie. En ja, de toon is scherp om effect te hebben.
Checklist voor de lezer
– Vraag jezelf af: heb ik in 2030 een laadoplossing die past bij mijn gebruik?
– Kijk naar modelcycli: wanneer vernieuwt het merk dat jij volgt zijn aandrijflijnen?
– Let op Europees nieuws in december: wijzigingen kunnen je keuze in 2026-2032 beïnvloeden.
FAQ
Wat betekent de EU-2035-grens concreet voor nieuwe auto’s?
De huidige lijn is dat na 2035 alleen volledig elektrische nieuwverkopen zijn toegestaan, en juist tegen dat totaalslot wordt nu bezwaar gemaakt. Het pleidooi draait om het openhouden van meerdere technologieën. Zo zou de weg naar lagere uitstoot breder en stabieler kunnen worden.
Waarom wordt technologische neutraliteit genoemd als oplossing?
Omdat die aanpak niet één aandrijflijn dicteert, maar meerdere routes naar lage uitstoot toelaat. Denk aan volledig elektrisch naast plug-in hybrides, range-extenders en alternatieve brandstoffen na 2035. Het doel blijft emissiereductie, de middelen worden diverser.
Wat verandert er aan het 2030-doel in dit voorstel?
Het reduceren zelf blijft even ambitieus, maar de berekening wordt gespreid over 2028 tot en met 2032. Daardoor kunnen tegenvallers vroeg in de periode later worden gecompenseerd. Fabrikanten krijgen zo meer voorspelbaarheid zonder het doel te verlagen.
Waarom is er haast met deze oproep?
Omdat de Europese Commissie op 10 december een nieuw pakket autoplannen presenteert. Precies daarom is dit het moment om invloed uit te oefenen. Besluiten die nu vallen, sturen jaren aan modelontwikkeling en investeringen.
Wat kan dit betekenen voor mij als automobilist?
Mogelijk blijft de keuze aan aandrijflijnen langer breder, zodat je kunt afstemmen op je rijgedrag en laadmogelijkheden. Ook kan een soepelere route de leverbaarheid en prijzen stabiliseren. De algemene richting naar lagere emissies blijft echter de koers.
Bron: Politico
