Denk je aan de toekomst van auto’s, dan ontkom je niet aan de opmars van elektrische voertuigen. Maar de overgang van benzine- en dieselauto’s naar elektrische varianten is geen simpele kwestie van oude modellen vervangen door nieuwe. Het vraagt om een enorme verhoging in energieproductie, iets dat de huidige infrastructuur stevig op de proef zal stellen. Stel je voor, volgens een recent artikel van The Conversation, verbruikt het Verenigd Koninkrijk in 2023 ongeveer 46 miljoen liter aan benzine en diesel. Als je dat omzet naar elektriciteit, zou je 49,5 gigawatt aan continue stroom per jaar nodig hebben. Dit is ongeveer een derde meer dan de totale huidige capaciteit van het Verenigd Koninkrijk aan elektriciteit. In feite, zelfs al zouden alle bestaande energiecentrales in het Verenigd Koninkrijk uitsluitend worden ingezet voor elektrische auto’s, dan nog is dat onvoldoende. Maar laten we eerlijk zijn, auto’s veroorzaken nu eenmaal een hoop verspilling – traditionele motoren zetten slechts een kwart van hun brandstof om in beweging, de rest gaat verloren als hitte. Electricitet tot de redder in nood, want elektrische voertuigen verspillen maar ongeveer een kwart van hun energie. Wanneer je die efficiëntie meerekent, daalt de benodigde energie naar zo’n 20 gigawatt. Toch betekent het dat de huidige capaciteit van het stroomnet bijna met de helft moet worden vergroot, ongeveer gelijk aan het bouwen van 17 kerncentrales of 5.800 windturbines zo groot als wolkenkrabbers. En dat brengt de kosten direct op tafel: windparken zouden ongeveer 22 miljard euro kosten, en kerncentrales zouden nog duurder zijn. Op dit moment is minder dan 1% van de voertuigen in het Verenigd Koninkrijk elektrisch, waardoor er nog geen specifieke problemen zijn met de energievoorziening. Maar met een geheel emissieloze vloot zou de enorme stijging in vraag het risico lopen het stroomnet te overbelasten, wat kan leiden tot grootschalige stroomuitvallen. De staat Californië ervaart al spanningen tijdens piekuren bij het opladen van elektrische voertuigen, waardoor er beleid is ingevoerd voor wat zij noemen “managed charging”.
Het is duidelijk dat een massale upgrade van stroomnetten en energiecentrales noodzakelijk is in landen die streven naar een zero-emissie transporttoekomst. Hernieuwbare energiebronnen compliceren het verhaal, want de zon schijnt niet altijd en de wind waait niet continu. Terwijl kernenergie een stabiele en ruime uitkomst biedt, vergt de bouw van nieuwe kerncentrales decennia en is er vaak publieke weerstand.
Technologische doorbraken voor een energiezuinige toekomst
Elektrische voertuigen vertegenwoordigen een wezenlijke stap richting een duurzame toekomst, maar hun succes hangt grotendeels af van revolutionaire technologische innovaties. Nu je waarschijnlijk het beeld hebt van een toekomst vol elektrisch aangedreven auto’s, vraag je je misschien af hoe al deze voertuigen voldoende kracht kunnen krijgen zonder het huidige energienetwerk onderuit te halen. De crux ligt in ontwikkelingen die de batterijtechnologie aanzienlijk verbeteren.
Onlangs is er vooruitgang geboekt op het gebied van solid-state batterijen, die veiliger zijn en sneller kunnen worden opgeladen. Stel je eens voor dat je je elektrische auto net zo snel kunt opladen als het duurt om een kop koffie te zetten in de ochtend. Dit klinkt niet alleen als muziek in de oren, maar is ook een cruciale stap naar een meer praktische alledaagse gebruikservaring van elektrische voertuigen.
N naast batterijverbeteringen spelen smart grid-technologieën een vitale rol in deze overgang. Deze ‘intelligente’ netwerken kunnen vraag en aanbod van energie nauwkeuriger afstemmen. Ze kunnen piekuren beter managen, en dat doen ze zónder dat jij als eindgebruiker iets hoeft te merken. Zie het als een onzichtbare dirigent die ervoor zorgt dat de symfonie van stroomverbruik vlekkeloos verloopt.
Gedecentraliseerde energievoorziening: De rol van prosumers
Een te weinig geprezen strategie is het ondersteunen van huishoudens en ondernemingen die hun eigen elektriciteit opwekken via zonnepanelen, kleine windturbines of zelfs mini-waterkrachtcentrales. Met vooruitstrevend beleid zouden deze ‘consumenten-producenten’, ook wel prosumenten genoemd, tegen 2035 goed kunnen zijn voor ongeveer 15% van de elektriciteit in het Verenigd Koninkrijk. Dit zou niet alleen de belasting op het stroomnet verlichten maar ook de afhankelijkheid van gecentraliseerde energieproductie en financiering verminderen.
In Duitsland heeft vergelijkbaar beleid al geleid tot een verlichting van 10% van de nationale vraag. Deze prosumenten spelen een cruciale rol in een gedecentraliseerd systeem waarin elektriciteit lokaal wordt opgewekt en gebruikt. Zie hen als de ambachtelijke bakkers in een wereld van massaproductie; hun inspanningen zijn kleinschalig, maar hebben een enorme impact op de algehele structuur.
Door technologie zoals thuisbatterijopslagsystemen kunnen huishoudens zelfs aan energiemanagement doen. Wanneer de zon ondergaat of de wind gaat liggen, hebben zij toch toegang tot hun eigen opgewekte energie. Dit maakt niet alleen de individuele gebruiker minder afhankelijk van het elektriciteitsnet, maar draagt ook bij aan een veerkrachtiger en flexibeler energiesysteem.
Economische invloeden van elektrische energieproductie
Meer stroom opwekken blijft echter de hoofdzorg. Zonder dringend ingrijpen kan de overgang naar een transport zonder emissie stagneren, of erger nog, het energiesysteem overbelasten. Overheidsleiders zoals uit Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk bespreken uitbreiding van energieopwekking, maar met de focus op aan AI gerelateerde energie in plaats van die voor de volgende generatie voertuigen.
Robuuste transport- en energiebeleidslijnen zijn cruciaal om het net-zero-doel te bereiken. Overheden moeten de capaciteit van het stroomnet vergroten en lokaal opwekken van duurzame energie stimuleren via belastingvoordelen en speciaal ontworpen betalingen. De gevolgen van uitstel of afhankelijkheid van alleen publieke financiering zijn economisch niet haalbaar en politiek riskant.
Maak deze energietransitie interactiever door het toepassen van AI en geavanceerde algoritmen om de meest efficiënte routes en laadtijden te berekenen. Stel dat je als bestuurder nooit meer zou hoeven rondrijden om een vrije laadpaal te vinden. In plaats daarvan krijg je direct een notificatie op je smartphone wanneer en waar de dichtstbijzijnde beschikbare oplaadplek is!
Door alvast in te spelen op deze nieuwe technologieën en economische modellen, kunnen landen sneller hun energiedoelen halen. Zie het als een spannende reis waar we samen als maatschappij naartoe werken, met elke opgeladen kilometer als een stap richting een duurzamere wereld.
FAQ
Hoeveel elektriciteit is nodig voor een volledig elektrisch wagenpark in het VK?
Omgerekend naar elektriciteit zou je 49,5 gigawatt aan constante stroom per jaar nodig hebben als heel het wagenpark in het Verenigd Koninkrijk elektrisch zou zijn.
Hoe verschilt de energie-efficiëntie tussen traditionele en elektrische voertuigen?
Elektrische voertuigen verliezen ongeveer een kwart van hun energie als warmte, terwijl benzine- en dieselmotoren driekwart van de energie verspillen.
Hoeveel moet de capaciteit van het elektriciteitsnet groeien voor elektrische auto’s?
De capaciteit zou bijna met de helft moeten toenemen, vergelijkbaar met het bouwen van 17 kerncentrales of 5.800 grote windturbines.
Wat zijn “prosumers” op het gebied van elektriciteit?
Prosumers zijn huishoudens en bedrijven die hun eigen elektriciteit opwekken, bijvoorbeeld via zonnepanelen of kleine windturbines, en dragen bij aan hun eigen energiebehoefte.
Waarom moet energieproductie de focus hebben bij de overgang naar elektrische voertuigen?
Meer stroom opwekken is essentieel om te voorkomen dat de overgang naar een emissieloze toekomst het energiesysteem overbelast.
